Gelderland

De provincie Gelderland kent een lange bewoningsgeschiedenis die teruggaat tot de prehistorie. Sporen van menselijke activiteit in deze regio gaan terug tot de steentijd, toen jagers en verzamelaars door de bossen en langs de rivieren trokken. Vooral in de Veluwe en het rivierengebied zijn vuurstenen werktuigen en restanten van kampementen ontdekt.

In het Neolithicum (vanaf ca. 5300 v.Chr.) vestigden de eerste boeren zich in delen van Gelderland. Hoewel er geen hunebedden zoals in Drenthe zijn, zijn er wel grafheuvels uit deze periode gevonden, met name op de Veluwe. Deze heuvels dienden als begraafplaatsen en markeerden belangrijke plekken in het landschap.

Tijdens de Bronstijd (ca. 2000–800 v.Chr.) en IJzertijd (ca. 800–12 v.Chr.) werd Gelderland steeds dichter bewoond. De bevolking leefde in boerennederzettingen en gebruikte bronzen en later ijzeren voorwerpen. Uit deze perioden zijn grafheuvels, waterputten, huisplattegronden en gebruiksvoorwerpen opgegraven.

Door de ligging tussen de hogere zandgronden en de vruchtbare riviergebieden was Gelderland een belangrijk gebied voor handel, landbouw en bewoning in de prehistorie. Dankzij archeologische vondsten is het verleden van Gelderland van duizenden jaren geleden stukje bij beetje in kaart gebracht.