Griekenland

De prehistorie van Griekenland begint met de vroege menselijke bewoning. Deze gaat terug tot het Paleolithicum, ongeveer 100.000 jaar geleden. In deze periode waren er jagers en verzamelaars. Zij vestigden zich langs de kusten en rivieren van het Griekse vasteland en de eilanden. De Mesolithische en vroege Neolithische perioden (ca. 10.000–3000 v.Chr.) markeren de overgang naar landbouw en veeteelt.

In de Bronstijd (ca. 3000–1200 v.Chr.) begonnen de eerste geavanceerde beschavingen zich te ontwikkelen. De Minoïsche beschaving op Kreta, die floreerde van ongeveer 2000 v.Chr., staat bekend om haar indrukwekkende paleizen. De Minoeërs waren vooral bekend om hun kunst, handel en maritieme vaardigheden, en hun cultuur beïnvloedde de omliggende gebieden in de Middellandse Zee.

Tegelijkertijd bloeide op het Griekse vasteland de Myceense beschaving (ca. 1600–1100 v.Chr.). De Myceense steden, zoals Mykene, Tiryns en Pylos, waren goed versterkt en stonden bekend om hun machtige koningen en indrukwekkende bouwwerken. De Myceense cultuur wordt vaak geassocieerd met de legenden van de Trojaanse Oorlog, die later werd vereeuwigd in de werken van Homerus.