Grottekening

Een prehistorische grottekening is een afbeeldingen die door vroege mensen op de muren van grotten werd aangebracht, vaak met natuurlijke pigmenten zoals oker of koolstof. Deze tekeningen dateren van ongeveer 40.000 tot 12.000 jaar geleden. Ze tonen vaak dieren zoals runderen, paarden en bizons, maar soms ook menselijke figuren of symbolen. De bekendste voorbeelden zijn te vinden in grotten zoals Lascaux in Frankrijk en Altamira in Spanje. De bedoeling van deze grottekeningen is niet helemaal duidelijk. Vaak worden ze geassocieerd met rituelen, jagersmagie of vroege vormen van communicatie. De kunst geeft ons waardevolle inzichten in de spiritualiteit, het dagelijks leven en de omgeving van prehistorische mensen.

Recente ontdekkingen in Azië hebben het begrip van prehistorische kunst verder verdiept. In 2024 werd in de Leang Karampuang-grot op het Indonesische eiland Sulawesi een grottekening ontdekt dat drie menselijke figuren toont, die interactie hebben met een wild zwijn. Deze afbeelding, gedateerd op minstens 51.200 jaar geleden, wordt beschouwd als het oudste bekende voorbeeld van figuratieve kunst ter wereld. De ontdekking suggereert dat vroege mensen in Zuidoost-Azië al in staat waren tot complex visueel vertellen, wat eerdere opvattingen over de oorsprong van grotkunst uitdaagt.