Westenesch-N ligt prachtig tussen bos en akker. De auto parkeer ik aan de rand van een zandweg, vlak voor een kronkelig pad dat door het bos naar het graf leidt. Het is winter, dus kijkend door de bladerloze bomen zie ik het al van verre liggen.
D42 Westenesch-N: structuur
De magnifieke boom die tussen de stenen uitstijgt maakt dat dit bouwwerk één is met zijn omgeving. De eik domineert het monument, van welke kant je het ook bekijkt. Cirkelend om de stenenhoop verandert de achtergrond van bos naar akker en weer terug. Westenesch-N is bijna 17 meter lang, en 4,5 meter breed. Het telde oorspronkelijk 21 zijstenen en ooit had het maar liefst drie paar poortstenen. Zo imposant is het nu niet meer. Daar staat tegenover dat het geheel nog steeds prachtig oogt.
uitdagingen bij het schilderen
Dit is het eerste hunebed dat ik nadrukkelijk staand fotografeer om in portret- en dus niet landschap formaat te gaan schilderen. Dat doe ik vooral om de grillige takken in de afbeeldingen mee te nemen. Tot dit moment schilder ik doorgaans hunebedden in landschapsoriëntatie, zodat alleen de stenen in beeld komen en de context volledig wegvalt ten gunste van het hoofdonderwerp. Hoe het experiment uitpakt zie je hieronder. Zelf ben ik erg blij met de resultaten.
Vijf jaar na het schilderen van Westenesch
Als ik vijf jaar later na deze werken terugkijk ben ik er nog steeds trots op. De compositie, vormen en kleuren zijn interessant. Daarbij kan ik nu stellen dat de keuze destijds om naast landschapsoriëntatie ook portetformaat toe te passen een goede was. Het kan helpen om diepte aan te brengen of context mee te geven. Waarschijnlijk blijf ik de oriëntatie afwisselen tot ik stop met schilderen.