Menhir

Een menhir is een grote, rechtopstaande steen die in de prehistorie door mensen is opgericht. Het woord menhir komt uit het Bretons (een Keltische taal uit Bretagne, Frankrijk) en betekent letterlijk ‘lange steen’ (men = steen, hir = lang). Menhirs werden vaak in hun eentje geplaatst, maar soms ook in lange rijen of cirkels.

De precieze functie van menhirs is niet helemaal zeker. Waarschijnlijk hadden ze een religieuze, ceremoniële of symbolische betekenis, mogelijk als grafteken, territoriale afbakening of verzamelplek voor rituelen.

Menhirs komen vooral voor in West-Europa, en de meeste bekende en grootste vindplaatsen liggen in:

• Bretagne (Frankrijk) — vooral bij de plaats Carnac, waar duizenden menhirs in lange rijen en groepen staan.

• Verenigd Koninkrijk — bijvoorbeeld Stonehenge (hoewel dat ook uit liggende stenen en stenen in cirkelvorm bestaat) en andere kleinere steencirkels.

• Ierland

• Spanje en Portugal

• België

• Delen van Duitsland en Scandinavië

In Nederland zijn geen menhirs gevonden, maar we kennen hier wel hunebedden, die verwant zijn aan de megalithische (grote steen) bouwwerken waar menhirs ook toe behoren. Wil je meer weten over menhirs? Lees dan deze blogs: