Een stadje in het noorden van Duitsland waar je struikelt over de neolithische vindplaatsen. Topper van Albersdorf vind ik de Brutkamp, een hunebed met een deksteen van 23 ton. Ik zie mooie vormen voor een kunstwerk.
Het stadje Albersdorf ligt ten noorden van Hamburg in Scheswig-Holstein. De Waddenzee is niet ver weg. Ik ben hier met het voornemen om verder te trekken naar Denemarken. Lopend door Albersdorf vraag ik mij af waarom. Natuur en historie zijn hier rijk. Het weer blijkt zomers en stabiel. Ik spreek vriendelijke mensen. Blijven wordt een optie.
Steentijdpark
Reconstructies van steentijddorpen als in het Steinzeitpark Dietmarchen heb ik vaker gezien. Ook deze keer ben ik onder de indruk van de solide bouwwerken en hun praktische insteek. Lokale vrijwilligers dragen neolitische kleding. Enthousiast lichten zij aspecten van het dagelijks leven toe. Hoe brood te bakken. En hoe met een pijl en boog een stuk vlees te schieten. Er zijn momenten dat ik de nieuwe steentijd heel dichtbij waan. Bij een meertje bijvoorbeeld. Het hutje en het smeulende vuurtje wekken de indruk dat de bewoner even weg is. Behoedzaam kijk ik om me heen. Binnen de grenzen van het park bevinden zich een grafheuvel en overblijfselen van een aarden wal. Buiten het hek ligt nog meer.
Langgraven bij Albersdorf
Een pad voert me tussen een weiland en het steentijdpark het bos in. Met een kaartje in de hand ga ik op zoek naar in totaal drie langgraven en een grafheuvel. Ergens staat ook nog een stenen reconstructie van een graf. Die sla ik over. De langgraven blijken niet de mooiste die ik ooit gezien heb; die zag ik in Denemarken en heet Den Hvide Sten. Hier liggen de stenen scheef. Het bos lijkt langzaam de schikking over te nemen. Bijzonder is het wel. Drie langwerpige kolossen met stenen kamertjes. Meer dan hunebedden doen deze graven mij aan ruimteschepen denken. Solide vervoermiddelen voor de laatste reis.
Albersdorf
Het centrum van Albersdorf ligt op enkele minuten rijden van het steentijdpark. Ik zet de auto bij het station en wandel het nabij gelegen park in. Twee borden wijzen elk naar een hunebed. De eerste laat zich desondanks niet makkelijk vinden. Achter een paar bosjes ligt Papenbusch. Het blijkt een hangplek. Dat leid ik af uit de verpakkingsmaterialen van etens- en drinkwaren die her en der verspreid liggen. Het monument is klein en ligt deels in de grond. Alleen de enige deksteen verheft zich. Die is niet groot. Ik ben met een paar minuten uitgekeken.
Brutkamp #02
Brutkamp
De hoofdattractie ligt in een parkje op een verhoging tussen een aantal woonhuizen. Brutkamp heet deze kolos die de zwaartste deksteen van Schleswig-Holstein heeft. Ik ben onder de indruk van de omvang, de fraaie ligging en de hoeveelheid stenen. Ooit was dit een heuvel. Nu slechts het skelet rest en de wind vrij spel heeft tussen de dragende stenen, blijkt hoe vergeefs en verganklijk de vrucht van zware arbeid is. Wat rest is een steen, gedragen door zijn minderen. Ik blijf een uur en weet dat ik dit bouwwerk ga schilderen.
Gewicht en leegte
Als ik een maand later de kwasten ter hand neem probeer ik vooral te spelen met het gewicht en de vorm van de massieve deksteen en het kleine lege lonkende duister daaronder. In de loop van een paar dagen ontstaan vijf werken, waarvan vier redelijk abstract op basis van behangpapier. Je ziet ze hieronder. Van onderstaande werken is eentje gemaakt op acrylpapier. Dat is de meest realistische van de vijf. O ja; Denemarken heb ik na Albersdorf niet gehaald; Schleswig-Holstein bleek te mooi voor een doorreis.
