Langgraf

Een langgraf is een prehistorisch grafmonument uit de Steentijd. Langgraven zijn voornamelijk opgeworpen in de periode van de Nieuwe Steentijd (neolithicum). Het bestaat uit een langwerpige, aarden heuvel die vaak enkele tientallen meters lang kan zijn en waarin één of meerdere graven zijn aangelegd. Soms werden er ook grote stenen gebruikt om grafkamers te bouwen binnenin de heuvel.

Langgraven werden door vroege landbouwgemeenschappen gebruikt om belangrijke leden van de gemeenschap of meerdere personen gezamenlijk te begraven. Ze dienden niet alleen als begraafplaats, maar vermoedelijk ook als ceremoniële of rituele plekken.

In verschillende delen van Noordwest-Europa zijn sporen van langgraven teruggevonden, waarbij sommige werden omgeven door palissades of stenen kransen. Ze behoren tot de oudste zichtbare bouwwerken van menselijk handen in het landschap en geven archeologen waardevolle inzichten in het leven en de gebruiken van prehistorische samenlevingen.