Een trio van hunebedden. In Drenthe komt het twee keer voor; bij Bronneger en op het Emmerveld.
Deze Nederlandse trio’s bestaan niet uit de spectaculairste hunebedden. Het aantal dekstenen en de omvang van de afzonderlijke exemplaren is beperkt. Toch geven de monumenten in hun gezamenlijkheid een ongrijpbaar – bijna gewijd – sfeertje aan de lokaties. Ieder individueel bouwwerk heeft zijn eigen karakter, soms plat en ingegraven dan weer hoog en robuust.
Emmerveld
Ik parkeer mijn auto op een parkeerplaats tussen het Valtherbos en een woonwijk. Een breed wandelpad voert me naar het Emmerveld. Bij aankomst zie ik vooral heidestruiken. Er zijn opvallend veel honden. Het hoogste hunebed ligt het dichtst bij en ik loop er direct naar toe. Het blijkt nummer D-40. Ik blijf minutenlang kijken naar de twee enorme dekstenen die elkaar net niet raken, maar samen wel een klein keitje hoog houden dat er waarschijnlijk ooit door een passant is tussen geworpen. De kort onderbroken streep licht tussen de stenen fascineert me. Archeologen hebben hier tientallen stukken aardewerk opgegraven en kwamen tot de conclusie dat het hunebed ‘slechts’ honderd jaar in gebruik is geweest.
De andere twee Drentse hunebedden liggen aan de overzijde van het veld, half onder de grond. Om er op te stappen hoef ik niet eens te klimmen. D-38 en D-39 liggen dicht genoeg bij elkaar om samen op een foto te passen. Hier zijn geen bodemschatten gevonden.
Als ik terugloop naar de auto zie ik hoe de lokale jeugd elkaar treft op D-40. Fietsen worden achteloos in de heidestruiken gegooid. Dansmuziek schalt over het Emmerveld.
Bronneger
Hoe anders is Bronneger. Meer afgelegen en daardoor rustieker. Waar op het Emmerveld nieuwe en oude cultuur botsen, vind ik hier een prachtige verlaten buitenomgeving. De hunebedden zijn langer en tellen meer dekstenen. Twee tellen vier stuks. Het is hier verstild. Er hangt mysterie in de lucht. Dit trio dwingt respect af. Misschien dat hier daarom nooit gegraven is. Slechts 100 meter verderop bevinden zich nog twee hunebedden. Totaal D-21 tot en met D-25. Nabij bevinden zich ook nog enkele grafheuvels waar mensen 1000 jaar na de opwerping van de hunebedden nog steeds hun doden begroeven. Niemand weet waarom. Ook ik heb geen idee.
Drie hunebedden in Frankrijk
Buiten Nederland vind je nog veel meer hunebedden en dus ook meer trio’s. Bij de Franse hunebedden bijvoorbeeld. In Bretagne kenmerken de lokaties Rondossec en Mane-Kerioned zich door de aanwezigheid van trio’s. En eerlijk is eerlijk; deze zijn indrukwekkender dan hun Nederlandse tegenhangers.