bronstijd

De bronstijd is een periode in de menselijke geschiedenis, waarin samenlevingen voor het eerst op grote schaal gebruikmaakten van metalen om gereedschappen, wapens en sieraden te maken. Het tijdvak dankt zijn naam aan brons, een legering van koper en tin, dat sterker en duurzamer was dan het eerder gebruikte steen en koper alleen. De introductie van brons markeerde een belangrijke technologische en sociale overgang.

In Europa begon de bronstijd rond 3000 voor Christus in het oosten. Het brons bereikte West-Europa (waaronder de Lage Landen) omstreeks 2000 voor Christus. Het tijdperk duurde tot ongeveer 800 voor Christus, waarna de ijzertijd aanbrak. De precieze dateringen verschillen per regio.

Kenmerken van de bronstijd:

• Metaalbewerking: Voor het eerst werden metalen systematisch gewonnen, gesmolten en gegoten in mallen. Dit maakte het mogelijk om complexere werktuigen, sieraden en wapens te maken.

• Handel en contacten: Omdat tin en koper niet overal voorkwamen, ontstond een uitgebreid handelsnetwerk dat regio’s met elkaar verbond. Voorwerpen en grondstoffen reisden over honderden kilometers.

• Sociale hiërarchie: De beschikking over metalen en waardevolle objecten leidde tot de vorming van elites en krijgerskasten. Dit is onder meer af te leiden uit rijke grafgiften in grafheuvels (zoals zwaarden, barnstenen kralen en bronzen sieraden).

• Nederzettingen en bouwkunst: In deze periode ontstonden versterkte dorpen en nederzettingen, vaak op strategische locaties. Ook bouwde men indrukwekkende monumenten.

De bronstijd was een periode van uitvinding, uitwisseling en verandering, waarin de samenlevingen complexer werden. Het vormde een brug tussen de prehistorie van steen en de historische tijd van ijzer en schrift.