Tumulus

Een tumulus of grafheuvel is een kunstmatig opgeworpen heuvel van aarde, stenen of graszoden. Zulke grafheuvels vind je overal ter wereld en stammen vaak uit de steentijd, bronstijd of ijzertijd. Ze konden bedoeld zijn voor een enkele belangrijke persoon, zoals een stamhoofd of krijger, maar soms lagen er ook meerdere overledenen in begraven.

De naam tumulus komt uit het Latijn en betekent letterlijk ‘heuveltje’ of ‘kleine verhoging’. In archeologische termen gebruikt men ‘tumulus’ vooral voor de grafheuvels uit de oudheid en prehistorie van Europa. Bekende voorbeelden vind je bijvoorbeeld in Engeland, Frankrijk, Denemarken en Nederland. Onder andere op de Veluwe zie je er veel.

Soms werden deze grafheuvels voorzien van grafgiften zoals sieraden, wapens of aardewerk, omdat men geloofde dat de dode die nodig zou hebben in het hiernamaals. De grootte van een tumulus hing vaak samen met de status van de begraven persoon.