Dolm

Thornborough. Het grootste neolitische monument in Engeland

Dit reusachtige Engelse steentijdmonument bij het plaatsje Thornborough is zo groot dat je het amper ziet.

Ontscheept in Hull rijd ik noordwaarts naar Orkney, het neolithisch epicentrum van Schotland. Tal van indrukwekkende historische sites maken de reis bijna net zo mooi als de bestemming. Het aanbod is enorm. Mijn keuze is arbitrair en opportunistisch.

Drie cirkels

Ik kies onder andere voor Thornborough omdat het zo lekker makkelijk tegen de M1 aanligt. Het plan is even langs te wippen, de auto weg te zetten op een geasfalteerde parkeerplaats, foto’s te maken en dan snel weer verder te gaan. Ik heb grote verwachtingen van dit korte bezoek, want de specificaties zijn indrukwekkend: Drie cirkels van 240 meter doorsnede verbonden door rechte lijnen. In tegenstelling tot Stonehenge zijn het wel degelijk echte henges, opgeworpen met aarde uit omliggende grachten, gecreëerd in de steen- en bronstijd. De oorspronkelijke bedoeling van de bouwers is onbekend, evenals de functie van de constructie. Mogelijk was het een verzamelplaats voor duizenden mensen. Dit bouwwerk was waarschijnlijk dankzij een dikke witte laag ooit zichtbaar vanuit de wijde omtrek. Volgens sommigen is het een weergave van drie sterren uit de Orionconstellatie.

Thornborough

Zoeken naar Thornborough

Het loopt allemaal anders dan verwacht. Dit unieke stuk erfgoed – volgens English Heritage het belangrijkste steentijdmonument tussen Stonehenge en Orkney – laat zich lastig vinden. Als ik speurend rondrijd, lijkt de grootste henge van het Verenigd Koninkrijk volledig te zijn opgegaan in het landschap. Geen enkel bordje wijst de weg. En dat terwijl op de luchtfoto’s die ik thuis heb bekeken het geheel niet te missen leek. Spannend is de speurtocht wel. Na lang vruchteloos turen zie ik plotseling vanaf de hoger gelegen weg de cirkelvormig gegroepeerde bomen van de eerste cirkel. Pas twee afslagen later kan ik de wagen in de berm parkeren bij een kleine weide met een aarden opwerping onder het gras. Om dichterbij te komen klim ik een hekje over. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat ik me nu op particulier terrein begeef. Klimmend op de aarden wal en lopend in de cirkel besef ik pas echt wat de omvang van dit complex was en hoe groot de inspanning was die voor het maken ervan gedaan is.

Bordje, loket, winkeltje

Een bezoekerscentrum of op zijn minst een bordje zou in Thornborough niet misstaan. Het voelt raar. Net als iedere toerist vind ik het prachtig een zeldzaam onontgonnen en ongeëxploiteerd pareltje aan te treffen, maar toch zie ik als historicus dit soort unieke sites liever onder de zorg staan van een toegewijde stichting. De waarde dient uitgelegd aan het grote publiek. Het geheel zorgvuldig geconserveerd. Desnoods met souvenirwinkeltje en kaartjesloket.

Next Post

Previous Post

© 2024 Dolm

Theme by Anders Norén